ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΕΝΟΣ ΦΙΛΟΥ

Η τελευταία κουβέντα που άκουσα, και δεν θέλω να ξανά ακούσω ποτέ ήτανε:

 ‹‹όταν βρεις μια δουλειά(,) και θα μπορείς να συντηρείς και τους δύο μας...)››

 και ΄γω φυσικά απάντησα:...

......‹‹μόλις βρώ δουλειά και μπορώ να μας συντηρώ θα σε πάρω››.

‹‹ Ντιτ››.

 (αυτό ήταν τηλέφωνο που έκλεισε), γαμάτο και αυτό ε?

 Νά τη μας κάνει η πουτάνα η τρόικα...

Χωρίς δουλεία δεν έχεις λεφτά.

Χωρίς λεφτά δεν έχεις γκόμενα.

Γαμώ το Δ.Ν.Τ. σου γαμώ.

 Να την κάνουμε καταγγελία ρε φίλε και να πούμε:

‹‹η Τρόικα χωρίζει τα παιδιά  μας.››.

Η αλήθεια είναι ότι τώρα μόλις μου ήρθε μια φαεινή ιδέα να γράψω ένα βιβλίο, να γίνω συγγραφέας, και το θέμα μου να είναι

 η ζωή μας όλοι,,,, γραμμένη,,,,,,,,, να στοιχειώνει τα βιβλία.

Αμέτρητες σελίδες θα γράψω για τις αναλλοίωτες στιγμές μας. Γιατί περάσαμε όμορφα. Τόσο όμορφα που δεν έχω ξαναπεράσει στην ζωή μου και μου ΄μειναν περίπου άλλα 35 χρόνια για να ζήσω. Μετά ΓΕΡΑΣΑ πάει. Τόσο μας κατάντησαν να ζούμε. Μετά δεν υπάρχει μέλλον. Πάπαλα. Είμαι σαν ένα πουλί, που ξέρει από μικρό, πως ποτέ δεν θα ξανά πετάξει γιατί του κόψαν τα φτερά έτσι απλά.

Εγώ 'ταλεγα 'όμως ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΝΑ ΚΑΟΥΝ., ΕΙΣΑΙ?

ο αγαπημένος σου φίλος